Сура 19: МЕРЬЕМ

Мерьем суреси 98 ает олуп, Меккеде назиль олгъан. Базы тефсирлерге коре, 58-нджи ает, базыларына коре де, 71-нджи ает Мединеде назиль олгъан. Бу суре, дигер баасларнен берабер, хусусен Аз.Мерьемден ве онынъ Аз.Исаны дюньягъа кетирювинден баас эткени себебинен, «Мерьем суреси» адыны алгъан.

Бисмиляаhирраhмаанирраhиим (Рахман ве рахим олгъан Аллаhнынъ адынен).
1 Къааф. hаа. Йаа. Айн. Саад.
2 (Бу,) Раббинънинъ, Зекериййа къулына рахметининъ анъылувыдыр.
3 Хатырлайсызмы, о, хафиф бир сеснен Раббине ялваргъан эди;
4 Раббим! деди, менден (вуджудымдан) кемиклерим зайыфлашты, башым-сачым агъарды. Ве мен, Раббим, санъа (эткен) дуам саесинде ич бедбахт олмадым.
5 Догърусы, мен, артымдан иш башына кечеджек олгъан якъынларымдан сакъынам. Къадыным да догъурмаз. Тарафынъдан манъа бир вели (огъул) бер.
6 Ки, о манъа варис олсун; Якъуб ханеданына да варис олсун. Раббим, оны ризанъа ляйыкъ эт!
7 (Аллаh бойле буюрды:) Эй, Зекериййа! Биз санъа бир огъул мужделермиз ки, онынъ ады Яхядыр. Даа эвель онъа кимсени аддаш япмадыкъ.

(Аетнинъ сонъки джумлеси «даа эвель ич кимсени онынъ бенъзери япмадыкъ" шеклинде де анълашылгъан. Зира, Аз.Яхянынъ догъурмаз бир анадан догъувы акърансыз бир адисе, яни муджизедир).

8 Зекериййа: Раббим! деди, къадыным догъурмаз олгъаны, мен де къартлыкънынъ сонъки сынърына баргъаным алда, меним насыл огълум ола билир?
9 Аллаh: Ойледир, деди; Раббинъ: О манъа къолайдыр. Даа эвель, сен ич бир шей олмагъанынъда, сени де яраткъан эдим, буюрды.
10 О: Раббим! деди, (балам оладжагъына даир) манъа бир ишарет бер. Аллаh: Санъа ишарет, сап-сагълам олгъанынъ алда, учь кунь инсанларнен лаф этмеменъдир, буюрды.
11 Бунынъ узерине Зекериййа мабеттен къавмынынъ къаршысына чыкъаракъ, оларгъа: «Саба-акъшам тесбихте булунынъ», дие, ишарет берди.

(«Мабет»тен шеклинде терджиме этильген «михраб» о заманларда ибадет этильген ер я да Бейт-и Макъдис ичинде юксек бир ердеки уджре манасында къулланыла эди).
(Аллаh Тааля ихтияр Зекериййанен къарт къадынындан бир бала дюньягъа ёлламакънен, къудретининъ сынъырсызлыгъыны ортагъа къойгъан. Юкъарыдаки аетлерде бунъа ишарет этильгенден сонъ, шимди догъувы муджизели бир шекильде керчеклешкен Яхя (а.с.)гъа хитап этильмекте:)

12 «Эй, Яхя! Китапкъа (Тевраткъа) бар кучюнънен сарыл!» (дедик) ве даа сабий экенде, онъа (илим ве) икмет бердик.
13 Тарафымыздан онъа къальп йымшакълыгъы ве темизлик де (бердик). О, чокъ сакъынгъан бир кимсе эди.
14 Ана-бабасына чокъ яхшы даврана эди; о, исьянкяр бир зорбаджы дегиль эди.
15 Догъгъан куню, оледжек куню ве тири оларакъ къабирден чыкъарыладжакъ куню онъа селям олсун!

(Яхя (а.с.)нынъ муджизевий догъувындан сонъ, Аз.Мерьемнинъ кене муджизе оларакъ, Аз.Исагъа юклю къалувы ве оны дюньягъа кетирюви адисесине кечильмекте).

16 (Ресулым!) Китапта Мерьемни де анъ. Хатырынъдамы, о, аилесинден айрыларакъ, догъу тарафындан бир ерге чекильген эди.

(Бу ердеки «догъу тарафы», тефсирджилерге коре, Месджид-и Акъсанынъ догъу тарафы, я да Мерьемнинъ эвининъ догъу тарафы шеклинде тефсир этильген, бу себепле, христианларнынъ, къыбла оларакъ догъугъа ёнельгенлери ифаде этильген).

17 Мерьем, оларнен озю арасына бир перде чеккен эди. Дер экен, биз онъа рухымызны ёлладыкъ да, о, онъа тамамынен бир инсан шеклинде корюнди.

(Тефсирджилернинъ чокъуна коре, аеттеки рухнынъ манасыт – Джебраил (а.с.)дир. Аз.Мерьем къоркъмасын ве сёзюни анъласын дие, Аллаh Тааля Джебраилни бир инсан шеклинде ёллагъан. Бакъ. Бакъара, 2/87).

18 Мерьем деди ки: Сенден, чокъ мерхаметли олгъан Аллаhкъа сыгъынырым! Эгер Аллаhтан сакъынгъан бир кимсе исенъ (манъа токъунма).
19 Мелек: Мен, ялынъыз санъа тер-темиз бир огълан бала багъышлавым ичюн, Раббининъ бир элчисийим, деди.
20 Мерьем: Манъа бир инсан эли тиймегени, иффетсиз де олмагъаным алда, меним насыл балам ола билир? деди.
21 Мелек: Ойле, деди; (Зира) Раббинъ буюрды ки: Бу манъа къолайдыр. Чюнки, биз оны инсанларгъа бир делиль ве озюмизден бир рахмет япаджакъмыз. Бу, укюм ве къараргъа багълангъан (эзельде олуп биткен) бир иш эди.
22 Мерьем онъа юклю къалды. Бунынъ узерине, онынънен (къарнындаки баланен) узакъ бир ерге чекильди.
23 Догъум санджысы оны бир хурма терегине (таянмагъа) меджбур этти. «Кешке, деди, бундан эвель ольсе эдим де, унутылып кетсе эдим!»
24 Ашагъысындан (Иса я да мелек) онъа бойле сесленди: «Тасаланма! Раббинъ сенинъ алт тарафынъда бир сув агъы пейда эткендир».

(Аетке бойле мана да берильген: "Тасаланма! Раббинъ сенинъ алтынъдакини (Исаны) шерефли бир ребер оларакъ яраткъандыр»).

25 «Хурма далыны озюнъе догъру сильки ки, усьтюнъе тазе, пишкен хурма тёкюльсин».
26 «Аша, ич. Козюнъ айдын! Эгер инсанлардан бирини корьсенъ, де ки: Мен чокъ мерхаметли олгъан Аллаhкъа ораза ададым; артыкъ бугунь ич бир инсаннен лаф этмейджем».

(Риваетке коре, Мерьемнинъ къавмы ашамамакъ, ичмемек суретинен, ораза туткъанлары киби, лаф этмемекнен де, тута экенлер. Я да оразалы олгъанда, ашамакъ-ичмектен къачынгъанлары киби, лаф этмектен де къачына экенлер. Аз.Мерьем де бунъа уйгъун оларакъ сукют оразасы адагъан).

27 Ниает, оны (къуджагъында) котерип, къавмына кетирди. Дедилер ки: Эй, Мерьем! Акъикъатен сен джиренч бир шей яптынъ!
28 Эй, Харуннынъ къыз къардашы! Сенинъ бабанъ яман бир инсан дегиль эди; ананъ да иффетсиз дегиль эди.

(Аетте анъылгъан Харун, Аз.Мусанынъ къардашы ве пейгъамбер Харун дегиль. Бу Харуннынъ кимлигинен багълы нокътаи назарларнынъ акъикъаткъа энъ якъынына коре, о, Аз.Мерьемнинъ акъикъий къардашыдыр. Ана-бабасы киби, о да иффетли ве салих бир кимсе эди. Бу себептен, ишнинъ аслыны бильмегенлер, бойле бирисининъ къыз къардашы олгъан Мерьемге зина этювни асла якъыштыралмагъаныны бильдирмек истегенлер).

29 Бунынъ усьтюне Мерьем баланы косьтерди. «Биз, дедилер, бешиктеки бир сабийнен насыл сёйлеширмиз?»

(Аллаhнынъ келеджекте элчиси оладжакъ бала, Онынъ берген къонушув къабилиетинен тильге кирди ве)

30 Бала бойле деди: «Мен, Аллаhнынъ къулыйым. О, манъа Китапны берди ве мени пейгъамбер япты».
31 «Не ерде олсам-олайым, О, мени мубарек къылды; яшайджакъ муддетимдже манъа намазны ве зекятны эмир этти».
32 «Мени анама сайгъылы къылды; мени бедбахт бир зорбаджы япмады».
33 «Догъгъан кунюм, оледжек кунюм ве тири оларакъ къабирден чыкъарыладжакъ кунюм селяметлик манъадыр».
34 Иште, акъкъында шубе эткенлери Мерьем огълу Иса -хакъ сёз оларакъ- будыр.

(Тефсирджилер, бу аетке шу мананы да бергенлер: «Иште, Мерьем огълу Иса, (онынъ акъкъындаки бу беян), хакъ сёздир ки, олар буннъа шубеленирлер». Метндеки манагъа коре, Исанынъ хакъ сёз олувы, Аллаhнынъ «кунь – ол» эмрининъ эсери олувындандыр).

35 Аллаhнынъ бир эвлят эдинюви оладжакъ шей дегиль. О, бундан узакътыр. Бир ишке укюм эткен вакътында, онъа садедже «Ол!» дер ве аман олур.
36 (Иса шуны да сёйледи:) Муакъкъакъ ки, Аллаh, меним де Раббим, сизинъ де Раббинъиздир. Ойле исе, Онъа къуллыкъ этинъ. Иште, догъру ёл будыр.
37 Сонъра, топлулыкълар озь араларында айырылдылар. Буюк куньге шаат олунгъан вакъытта, вай о кяфирлернинъ алына!

(Тефсирджилер, араларында болюнген бу группаларнынъ еудийлернен христианлар я да христианларнынъ озь араларындаки месхеплер олгъанына, булардан кимининъ Аз.Исагъа «Аллаh огълу», кимининъ «Аллаhнынъ озю», бир къысмынынъ «учь унсурдан бири», базысынынъ да «Аллаhнынъ къулы ве Ресулы» дегенлерини, бойледже, ихтиляфкъа тюшкенлирини бильдирелер).

38 Олар, бизим узурымызгъа чыкъаджакъ куньлери (башларына келеджеклерни) не яхшы эшитир ве не яхшы корерлер (бир корьсенъ)! Факъат о залымлар бугунь ачыкъ бир сапыкълыкъ ичинделер.
39 (Ресулым!) Сен оларны пешманлыкъ ве гъам-кедер куню акъкъында тенбиеле. Чюнки, олар бир гъафлет ичине далгъанлары алда ве аля иман этмеген экенлер (бакъарсынъ) иш олуп биткендир.

(Яни эр кеснинъ эсабы корюльген; бу эсап сонъунда дженнетке бараджакъларнен джеэннемни бойлайджакълар бир-биринден айырылгъандыр).

40 Ер юзюне ве онынъ узериндекилерге анджакъ биз варис олурмыз (эр шей кетер, биз къалырмыз) ве олар анджакъ бизге дёндюрилирлер.
41 Китапта Ибрахимни анъ. Зира, о, садакъаты бутюн бир пейгъамбер эди.
42 Бир заман о бабасына деди ки: Бабаджыгъым! Эшитмеген, корьмеген ве санъа ич бир файдасы тиймеген бир шейге ничюн табынасынъ?
43 Бабаджыгъым! Акъикъатен, санъа кельмеген бир илим манъа кельди. Ойле исе, манъа уй ки, сени тюз ёлгъа чыкъарайым.
44 Бабаджыгъым! Шейтангъа къуллыкъ этме! Чюнки, шейтан, чокъ мерхаметли Аллаhкъа асий олды.
45 Бабаджыгъым! Аллаh тарафындан санъа азап токъунып да, шейтаннынъ якъыны олувынъдан къоркъам.
46 (Бабасы:) Эй, Ибрахим! деди, сен меним танърыларымдан юзь чевирмектесинъми? Эгер вазгечмесенъ, ант олсун, сени ташборангъа тутарым! Узун бир заман менден узакъ тур!
47 Ибрахим: Селям санъа (эсен къал) деди, Раббимден сен ичюн магъфирет истейджем. Чюнки, О, манъа чокъ лютфкярдыр.
48 Сизден де, Аллаhтан гъайры табынгъан шейлеринъизден де, узакълаша ве Раббиме ялварам. Умют этилир ки, (сен ичюн) Раббиме дуа этювимнен, бедбахт (эмеги бошуна кеткен) олмам.
49 Ниает, Ибрахим олардан ве Аллаhтан башкъа табынгъан шейлеринден узакълашып, бир тарафкъа чекильген вакътында, биз онъа Исхакъ ве Якъубны багъышладыкъ ве эр бирини пейгъамбер яптыкъ.

(Аз.Ибрахим, къавмындан узакълашаракъ, иджрет эткен бельденинъ Шам я да Фелестин экени ривает этиле. Бейзавийнинъ накъл эткенине коре, Аз.Ибрахим Шамгъа догъру ёлгъа чыкъкъанда, башта Харрангъа баргъан, о ерде Саранен эвленген ве бу эвлилектен Аз.Исхакъ дюньягъа кельген. Аз.Якъуб исе, Исхакънынъ огълу ве Ибрахимнинъ торуныдыр).

50 Оларгъа рахметимизден багъышлавда булундыкъ; оларгъа акълы ве юксек бир шурет насип эттик.
51 (Ресулым!) Китапта Мусаны да анъ. Акъикъатен, о ихляс саиби эди ве эм ресул, эм де небий эди.

(Кениш даркъагъан анълайышкъа коре, садедже эски пейгъамберлерден бирининъ китап ве шериатыны девам эттирген пейгъамбер «небий», озюне янъы бир китап эндирильген ве янъы бир дин теблигъ эткен пейгъамбер исе, эм «небий», эм де «ресул»дыр. Аз.Мусагъа Теврат назиль олгъанындан, юкъарыдаки аетте небий ве ресул оларакъ анъылгъан).

52 Онъа Туурнынъ сагъ тарафындан сеслендик ве оны, фысылдашкъан кимсе къадар, (озюмизге) якълаштырдыкъ.
53 Рахметимизнинъ бир нетиджеси оларакъ, онъа къардашы Харунны пейгъамбер оларакъ эдие эттик.

(Аз.Муса, аиле азаларындан Харуннынъ озюне векиль ве ярдымджы тайин этюливи ичюн, Аллаhкъа ялваргъан, Аллаh Тааля да, онынъ бу тилегини къабул эткен).

54 (Ресулым!) Китапта Исмаилни да анъ. Акъикъатен, о, сёзюне садыкъ эди, ресул ве небий эди.
55 Халкъына намазны ве зекятны эмир этер эди; Рабби нездинде де хошнутлыкъ къазангъан бир кимсе эди.
56 Китапта Идрисни де анъ. Акъикъатен, о, пек догъру бир инсан, бир пейгъамбер эди.
57 Оны усьтюн бир макъамгъа юксельттик.

(Тефсирджилернинъ бильдиргенлерине коре, Аз.Идриснинъ асыл ады Ухнуухтыр; Аз.Нуhнынъ учюнджи неслинден дедесидир. Озюнден эвель инсанлар айван териси кийгенлери алда, о урба тикмекни иджат эткен, айрыджа ильк дефа къалем къуллангъан, йылдызлар ве эсап ильми узеринде тюшюнген инсан олгъан. Онъа отуз саифе вахий энген).

58 Иште, булар Аллаh оларгъа ниметлер берген пейгъамберлеринден, Адемнинъ союндан, Нуh иле бирликте (гемиде) ташыгъанларымыздан, Ибрахим ве Исраил (Якъуб)нынъ союндан, догъругъа ириштирдигимиз ве сечкен кимселеримиздендир. Оларгъа чокъ мерхаметли олгъан Аллаhнынъ аетлери окъулгъанда, агълаяракъ седжедеге къапана эдилер.
59 Ниает, оларнынъ артындан ойле бир несиль кельди ки, булар намазны быракътылар; нефислерининъ арзуларына уйдылар. Бу себептен, илериде сапыкълыкъларынынъ джезасыны чекеджеклер.
60-61 Анджакъ, тёвбе эткен, иман эткен ве яхшы давранышта булунгъан кимселер истиснадыр. Булар, ич бир акъсызлыкъа огъратылмайып, дженнетке, чокъ мерхаметли Аллаhнынъ, къулларына гъиябен ваде эткен Адн дженнетлерине киреджеклер. Шубесиз, Онынъ вадеси ерини тападжакъ.

(Аетнинъ сонъки джумлеси бойле де анълашылгъан: «Муакъкъакъ ки, Аллаhнынъ яхшы къуллары, Онынъ ваде эткен дженетине къавушаджакълар»).

62 О ерде бош сёз дегиль, хош сёз эшитирлер. Ве о ерде саба-акъшам озьлерине аит рызыкълары бардыр.
63 Къулларымыздан такъва саиплерине берген дженнетимиз, иште будыр.

(Абдуллах б. Аббаснынъ бир риваетине коре, Ресулуллах (с.а.) Джебраилге: «Эй, Джебраил, бизни шимди япкъан зияретлеринъден даа зияде зиярет этювинъден санъа мани олгъан бир шей бармы?» диерек, Джебраилнинъ оны даа чокъ зиярет эткенини истеген; бир башкъа риваетке коре, инанмагъанлар Аз.Пейгъамберден базы мевзуларда суаллер сорагъанлар; Аз.Пейгъамбер оларгъа якъында бильги береджегини сёйлеген, факъат Джебраил беклеген вакътында кельмегени ичюн, керекли бильгини алмагъа кечиккен; бу фырсатны къачырмагъан мушриклер: «Муhаммеднинъ Рабби оны унутты», киби лафлар эткенинен, о бунъа чокъ кедерленген. Бунынъ узерине, Джебраилнинъ сёзюни накъл эткен шу ает энди:).

64 Биз, анджакъ Раббининъ эмринен энермиз. Огюмизде, артымызда ве булар арасында олгъан эр шей Онъа аиттир. Сенинъ Раббинъ унуткъан дегильдир.
65 (О) коклернинъ, ернинъ ве экисининъ арасыдаки шейлернинъ Раббидир. О алда, Онъа къуллыкъ эт; Онъа къуллыкъ этмек ичюн сабырлы ве метанетли ол. Онынъ бир аддашы (бенъзери) олгъаныны билесинъми? (Асла бенъзери ёкътыр).

(Мушрик араплар, Аллаh исмини, садедже энъ буюк яратыджы олгъан Дженаб-ы Хакъ ичюн къуллана, ондан гъайры табынгъан путларына, Аллаh демейип, «илях» дей эдилер).

66 Инсан дер ки: «Ольген заманымда, акъикъатен тири оларакъ (къабримден) чыкъарыладжаммы?
67 Инсан тюшюнмезми ки, даа эвель о ич бир шей олмагъаны алда, биз оны яраткъандырмыз?
68 Ойле исе, Раббинъе ант олсун ки, муакъкъакъ суретте оларны шейтанларнен бирликте махшерде топлайджакъмыз; сонъ оларны тиз усьтюне чёккен вазиетте джеэннемнинъ этрафында азыр тутаджакъмыз.
69 Сонъ, эр миллеттен, рахман олгъан Аллаhкъа энъ чокъ асий олгъанлар ангилери исе, чекип айыраджакъмыз.

(Аллаhкъа энъ чокъ асий олгъанларнынъ айырылувы, тефсирджилер тарафындан бойле ёрумлангъан: Исьянкярларнынъ бир къысмы айырылып, джеэннемге атыладжакъ; исьяны даа енгиль олгъан ве вазиети уйгъун кельгенлер исе, багъышланаджакълар. Анджакъ, эгер ает бутюнинен кяфирлерге даир исе, о такъдирде, бу айырылув, эр кеснинъ, инкярджылыкъ ве исьян дереджесине коре, чешит группаларгъа айырылувыдыр ки, бунъа коре, эр группа сырасынен джеэннемде, вазиетине уйгъун бир табакъагъа атыладжакъ).

70 Сонъ, о ерни бойламагъа даа зияде ляйыкъ олгъанларны, эльбетте биз даа яхшы билирмиз.
71 Аранъыздан о ерге огърамайджакъ ич бир кимсе ёкътыр. Бу, Раббинънинъ къатий бир укюмидир.

(Бир риваетке коре, яхшы ве яман эр бир инсан джеэннемге огърайджакъ, анджакъ Аллаh яхшыларны якъмайджакъ, о ерден къуртараджакъ. Джабир (р.а.) накъл эткен бир хадиске коре, дженеттеки му'минлер даа эвель джеэннемге огърайджакълар, факъат джеэннемде олар огърагъан ерлерининъ атеши сёнеджек. Бир башкъа риваетке коре, дженнетли му'минлернинъ джеэннемге огъравлары, Сыраттан кечювлеринден ибареттир).

72 Сонъ, биз Аллаhтан сакъынгъанларны къуртарырмыз; залымларны де тиз усьтю чёкмиш алда, о ерде быракъырмыз.
73 Оларгъа аетлеримиз ачыкъ-аян окъулгъан вакъытта, инкяр эткенлер иман эткенлерге: Эки топлулыкътан ангисининъ (ангимизнинъ) мевкъи ве макъамы даа яхшы, меджлиси ве топлулыгъы даа гузель? дедилер.
74 Олардан эвель де, эшья ве корюниш нокътаи назарыындан даа гузель нидже несиллерни эляк эттик.
75 Де ки: Ким сапыкълыкъта исе, чокъ мерхаметли Аллаh онъа мухлет берсин! Ниает, оларгъа ваде берильген шейни -я азапны (му'минлер къаршысында магълюбиетни), я да къыяметни- корьген вакъытларында, мевкъи ве макъамы даа фена ве аскери даа зайыф олгъаннынъ ким экенини биледжеклер.
76 Аллаh, догъру ёлдакилернинъ хидаетини арттырыр. Девамлы къалгъан яхшы ишлер, Раббинънинъ нездинде эм мукяфат бакъымындан даа хайырлы, эм де акъибетче, даа яхшыдыр.

(Тефсирджилер ашагъыдаки аетнинъ энювине себеп олгъан вазиетни бойле анълаталар: Факъыр бир мусульман олгъан Хаббааб (р.а.)нынъ мушриклернинъ илери кельгенлеринден бири Ас б. Ваильде аладжагъы бар эди. Хаббаб аладжагъыны истегенде, Ас онъа бойле деди: «Муhаммедни инкяр этмегенинъдже борджумны бермейджем». Хаббааб: "Аллаhкъа емин этерим ки, мен пейгъамберимни эм аятым ве олюмим муддетимдже, эм янъыдан тирильген вакътымда асла инкяр этмейджем», дегенинен, Ас бойле деген эди: «Ойле исе, тирильген вакътынъда манъа келирсинъ; о заман малым ве балам оладжагъына коре, санъа борджумны одерим!»).

77 (Ресулым!) Аетлеримизни инкяр эткен ве: «Муакъкъакъ суретте манъа мал ве эвлят бериледжек», деген адамны корьдинъми?
78 О гъайбны бильдими, ёкъса, Аллаhнынъ къатындан бир сёз алдымы?
79 Къатиен ёкъ! Биз онынъ сёйлегенини язаджакъмыз ве азабыны узаттыкъча узатаджакъмыз.
80 Онынъ дегенине биз варис олурмыз, (малы ве эвляды бизге къалыр); озю де бизге яп-янгъыз келир.
81 Олар озьлерине бир итибар ве къувет (весилеси) олсун дие, Аллаhтан башкъа танърылар эдиндилер.
82 Ёкъ, ёкъ! (Табынгъанлары), оларнынъ ибадетлерини танымайджакъ ве оларгъа душман оладжакълар.
83 (Ресулым!) Корьмединъми? Биз кяфирлернинъ усьтюне, оларгъа яхшыджа (исьянкярлыкъкъа) сюйреклеген шейтанларны ёлладыкъ.
84 Ойле исе, олар акъкъында ашыкъма. Биз олар ичюн, (куньлерини) бирер-бирер саймакътамыз.
85-87 Такъва саиплерини эйет алында, чокъ мерхаметли Аллаhнынъ узурында топлагъан, гунахкярларны да, сувсыз оларакъ джеэннемге сюрген кунюмиз, Рахман нездинде, сёз ве изин алгъандан башкъаларынынъ шефааткъа кучьлери етмейджек.
88 «Рахман бала эдинди», дедилер.
89 Акъикъатен, сиз пек чиркин бир шейни ортагъа аттынъыз.
90 Бундан толайы, аз къалды, коклер чатлайджакъ, ер ярыладжакъ, дагълар йыкъылып тюшеджек!
91 Рахмангъа бала эдинди ифтирасында булунгъанлары себебинден.
92 Албуки, бала эдинмек Рахманнынъ шанына якъышмаз.
93 Коклерде ве ерде олгъан эр кес, истиснасыз, къул оларакъ, Рахмангъа келеджек.
94 О, буларнынъ эписини саргъан ве сайыларыны бельгилегендир.
95 Буларнынъ эписи де, къыямет кунюнде Онынъ узурына тек башына (яп-янгъыз) келеджектир.
96 Иман этип, яхшы давранышларда булунгъанларгъа кельгенде, олар ичюн чокъ мерхаметли олгъан Аллаh, (гонъюллерде) бир севги яратаджакъ.
97 (Ресулым!) Биз Къур'анны, садедже онынънен Аллаhтан сакъынгъанларны мужделерсинъ ве шиддетнен къаршы чыкъкъан бир топлулыкъны тенбиелерсинъ, дие сенинъ тилинънен (эндирилип окъутаракъ) къолайлаштырдыкъ.
98 Биз олардан эвель нидже несиллерни эляк эттик. Сен олардан эр анги биринден (бир варлыкъ бильгиси) ис эте я да оларгъа аит хафиф бир сес эшитмектесинъми?