hумезе – бирисини артындан ошеклемек, онынънен алай этмек, гонълюни къырмакъ ве ынджытмакъ манасына келе. Къыяме суресинден сонъ, Меккеде энген, 9 аеттир.
Бисмиляаhирраhмаанирраhиим (Рахман ве рахим олгъан Аллаhнынъ адынен). | |
1-2. | Арттан сёз этмекни, юзьге къаршы тиль узатмакъны адет эткен эр кеснинъ алына вай! О ки, мал топлагъан ве оны сайып тургъандыр. |
3. | (О), малы оны эбедий япаджакъ беллей. |
4. | Ёкъ! Ант олсун ки, о Хутамеге атыладжакъ. |
5. | Хутаменинъ не олгъаныны билесинъми? |
6-7. | Аллаhнынъ туташтырылгъан, (яндыкъча) тырманып, юреклернинъ там усьтюне чыкъкъан атешидир. |
8-9. | Олар (бу атеш ичинде) узатылгъан диреклерге багълангъанлар ве о вазиетте о (атеш) усьтлерине къапатылгандыр. |