Сура 71: НУh

Меккеде назиль олгъан; 28 аеттир. Аз. Нуhнынъ иляхий эльчи оларакъ ёлланылувы ве курешлери анълатылгъаны ичюн, суре бу исимни алгъан.

Бисмиляаhирраhмаанирраhиим (Рахман ве рахим олгъан Аллаhнынъ адынен).
1 Оларгъа якъыджы бир азап кельмеден эвель, къавмынъны тенбиеле, дие Нуhны озь къавмына ёлладыкъ.
2-4 Нуh бойле деди: Эй, къавмым! Шубенъиз олмасын ки, мен сизни «Аллаhкъа къуллыкъ этинъ; онъа къаршы келювден сакъынынъ ве манъа итаат этинъ ки, Аллаh бир къысым гунахларынъызны багъышласынъ ве сизни белли бир вадеге къадар кечиктирсин (эсапкъа чекмеден яшатсын)» диерек, ап-ачыкъ тенбиелеген бир кимсейим. Билинмели ки, Аллаhнынъ тайин эткен вадеси кельгенинен, артыкъ о кечиктирильмез. Кешке бильсе эдинъиз!

(«Бир къысым гунахларынъызны» денилир экен, имангъа кельмеден, эвельки гунахларнынъ я да къул акъкъындан гъайры гунахларнынъ козьде тутулгъаны тефсирлерде беян этильген).

5 (Сонъ Нуh:) Раббим! деди, догърусы, мен къавмымны гедже-куньдюз (имангъа) давет эттим.
6 Факъат меним даветим, анджакъ къачувларыны арттырды.
7 Акъикъатен де, (имангъа келювлери ве бойледже) гунахларыны багъышлавынъ ичюн, оларны не заман давет этти исем, пармакъларыны къулакъалырына тыкъадылар, (мени корьмемек ичюн) урбаларына бурюндилер, аякъ тиредилер, кибирлендикче кибирлендилер.
8 Сонъ мен оларгъа айкъыраракъ даветте булундым.
9 Сонъ оларнен эм ачыкъ-ачыкъкъа, эм де гизли-гизли лаф эттим.
10 Дедим ки: Раббинъизден магъфирет тиленъ; чюнки О, чокъ багъышлайыджыдыр.
11 (Магъфирет тиленъ ки) узеринъизге коктен бол-бол ягъмур ягъдырсын.
12 Малларынъызны ве огъулларынъызны чокълаштырсын, сизге багъчалар ихсан этсин, сиз ичюн ирмакълар акъызсын.
13 Сизге не олмакъта ки, Аллаhкъа буюкликни якъыштыралмайсынъыз?
14 Албуки, сизни тюрлю яратылыш деврелеринден кечиререк, О яраткъандыр.
15 Корьмединъизми, Аллаh еди кокни табакъа-табакъа оларакъ насыл яраткъан!
16 Оларнынъ ичинде айны бир нур эткен, кунешни де бир чыракъ япкъан.
17 Аллаh сизни де ерден от (чыкъаргъан) киби чыкъаргъан.
18 Сонъ сизни кене о ерге дёндюреджек ве сизни янъыдан чыкъараджакъ.
19-20 Аллаh, онда кениш ёллар тутып, долаша билесинъиз дие, ер юзюни сиз ичюн бир серги япкъан.
21 (Огютлерининъ файда бермегени узерине) Нуh: Раббим! деди, догърусы, булар манъа къаршы чыкътылар да, малы ве баласы озь зияныны арттырувдан башкъа ишке ярамагъан кимсеге уйдылар.

(Аз. Нуh къавмынынъ малы, шаны ве эвляды иле гъурурлангъан адамларнынъ ашшалыкъ ёлларына уювларындан шикяет эте эди).

22 Булар да, буюк ийлелер, буюк тузакълар къурдылар!
23 Ве дедилер ки: Сакъын иляхларынъызны быракъманъ; Ведден, Суаадан, Йегуустан, Йеуукътан ве Несирден асла вазгечменъ!

(Булар о къавм табынгъан энъ муим путларнынъ адлары эди).

24 (Бойледже) олар, акъикъатен бир чокъларыны саптырдылар. (Раббим!) Сен де, бу залымларнынъ анджакъ шашкъынлыкъларыны арттыр!

(Аз. Нуh иман эткенлерден башкъасынынъ артыкъ кесен-кес ёлгъа кельмейджеклери онъа вахий этильгенден сонъ, бойле бир тилек ифадесини къуллангъан).

25 Булар гунахларынынъ себебинден, сувда богъулдылар, артындан да, атешке атылдылар ве о вакъытта Аллаhкъа къаршы ярдымджылар да тапалмадылар.
26 Нуh: «Раббим! деди, ер юзюнде кяфирлерден ич кимсени быракъма!».
27 «Чюнки сен оларны быракъсанъ, къулларынъны саптырырлар; ялынъыз ахлякъсыз, нанкорь (инсанлар) догъурырлар (етиштирирлер)».
28 «Раббим! Мени, ана-бабамны, иман этмиш оларакъ эвиме кирьгенлерни, иман эткен эркеклерни ве иман эткен къадынларны багъышла, залымларнынъ да, анджакъ элякетини арттыр».

(Тефсирлерде Аз. Нуhнынъ эви – месджиди я да гемиси ола биледжеги беян этильген).