Бисмиляаhирраhмаанирраhиим (Рахман ве рахим олгъан Аллаhнынъ адынен). | |
1-2. | Нуун. Къалемге ве (къалем туткъанларнынъ) язгъанларына ант олсун ки, (Ресулым), сен -Раббинънинъ нимети саесинде- меджнун дегильсинъ. («Нуун», бир фикрге коре, эджа арифлериндендир, манасыны ялынъыз Аллаh билир. Бунынъ манасыны бермек джеэтине баргъанлар исе, даа зияде «Хокъкъа» келимесинен маналандыргъанлар. Бойледже, бу ердеки емин хокъкъанен къалемге ве къалемнен язылгъанларгъа этильмектедир. Бу суреден эвель назиль олгъан Алякъ суресинде де, окъумагъа дикъкъат чекильгени бу мананы тасдикъламакъта. |
3. | Ич шубесиз, сен ичюн битмеген-тюкенмеген бир мукяфат бар. |
4. | Ве сен, эльбетте юдже бир ахлякъ узериндесинъ. |
5-6. | Ангинъизде делилик олгъаныны якъында сен де кореджексинъ, олар да. |
7. | Догърусы, Раббинъ озь ёлундан сапкъан инсанны энъ яхшы билиджидир, хидаетке иришкенлерни де энъ яхшы билиджи Одыр. |
8. | О алда, (акъикъатны) ялан сайгъанларгъа боюн эгме! |
9. | Олар истерлер ки, сен йымшакъ даврансанъ да, олар да санъа йымшакъ даврансынлар. (Мушриклернинъ Ресулуллахтан тевхид курешинде йымшакъ давранувы меселесиндеки истеклерине ишарет этильмекте). |
10-14. | (Ресулым!) Чокъ емин эткен, менфур, даима къусур къыдырып, тенкъит эткен, токътамадан лаф ташыгъан, яхшылыкъкъа эп мани олгъан, теджавузкяр, гунахкъа татынгъан, къаба ве серт, бутюн булардан сонъ, бир де сойзызлыкънен тамгъалангъан кимселерден ич бирине, малы ве огъуллары бардыр дие, сакъын боюн эгме. |
15. | Онъа аетлеримиз окъулгъан вакъытта о: «Эвелькелернинъ масаллары!», дер. |
16. | Биз якъында онынъ бурнуна тамгъа ураджакъмыз (Кибрини къырып, резиль этеджекмиз). |
17-18. | Биз вакъты иле «багъча саиплери»не беля бергенимиз киби, оларгъа да беля бердик. О вакъытта олар (багъча саиплери), саба олгъанда (кимсе корьмеден) оны (махсулларны) топлайджакъларына емин эткен эдилер. Олар истисна да этмей эдилер. («Иншааллааh» демей эдилер я да ёкъсулларнынъ пайыны айырмай эдилер). |
19-20. | Факъат олар даа юкъуда олгъанда, Раббинънинъ къатындан (ёллангъан) къушатыджы бир афат (атеш) багъчаны сара къойды да, багъча къап-къара кесильди. |
21-22. | (Бу тарафта исе) олар, саба олгъанынен: Мадем топлайджакъсынъыз, айды, эрте-ярыкъ махсулынъызнынъ башына барынъ! дие бир-бирилерине сеслендилер. |
23-24. | Деркен: Аман, бугун о ерде ич бир ёкъсул янынъызгъа сокъулмасын! дие фысылдаша-фысылдаша ёлгъа къоюлдылар. |
25. | (Эбет, ёкъсулларгъа ярдымгъа) кучьлери еткени алда, оларны ярдымдан махрум этмек ниети ве азми иле эрте ёлгъа тюштилер. |
26. | Факъат багъчаны корьгенлеринде: мытлакъа ёлумызны шашыргъан олмалымыз! дедилер. (Янълыш ерге кельмегенлерини анълагъанларынен де, бойле дедилер:) |
27. | Ёкъ, ёкъ, догърусы, биз махрум быракъылгъанмыз! |
28. | Араларындан ортанджылары бойле деди: Мен сизге «Раббинъизни тесбих этсенъиз я», демеген эдимми? |
29. | Раббимизни тесбих этермиз; догърусы, биз (озь-озюмизге) языкъ эткенмиз, дедилер. |
30. | Артындан къабаатны бир-бирилерине юклемеге башладылар. |
31. | (Ниает) бойле дедилер: Языкълар олсун бизге. Акъикъатен, биз ёлдан азгъан кишилер экенмиз. |
32. | Бельки, Раббимиз бизге бунынъ ерине даа яхшысыны берир. Чюнки, биз (артыкъ) Раббимизни (Онынъ хошнутлыгъыны) арзуламакътамыз. |
33. | Иште, азап бойледир. Ахирет азабы исе, эльбетте даа буюк. Кешке бильселер эди! |
34. | Шу да муакъкъакъ ки, такъва саиплери ичюн Рабблери къатында ниметлери бол дженнетлер бар. |
35. | Ойле я, (Аллаhкъа) теслимиет косьтергенлерни, (о) гунахкярлар киби тутармызмы ич? |
36. | Сизге не ола? Не шекильде укюм бермектесинъиз? |
37. | Ёкъса, сизге аит бир китап бар да, (бу батыл инанувларны) онда окъумакътасынъызмы? |
38. | Онда, бегенген эр шейинъиз сиз ичюн мытлакъа бардыр (дие язылымы)? |
39. | Ёкъса, «Не укюм этсенъиз, мытлакъа сизинъдир», дие сизинъ лехинъизге, тарафымыздан берильген, къыямет кунюне къадар кече биледжек кесен-кес сёзьлер бармы? |
40. | Сонъра олардан: Бу идданы оларнынъ ангиси мудафаа этеджек? |
41. | Ёкъса, оларнынъ ортакълары бармы? Сёзлеринде догъру иселер, айды, кетирсинлер ортакъларыны! |
42. | О куню инджиктен ачылыр ве седждеге давет этилирлер; факъат кучьлери етмез. (Арапчада «инджиктен ачылмакъ» демекнен, ишлернинъ къыйынлашувы я да бутюн акъикъатларнынъ ашкяр ортагъа чыкъувы манасындадыр). |
43. | Козьлери хорлукътан ашагъы энген бир алда, оларны зиллет къаплар. Албуки, олар сап-сагълам олгъанда да, седждеге давет этиле эдилер (факъат кене седжде этмей эдилер). |
44. | (Ресулым!) Сен бу сёзни (Къур'анны) ялан сайгъанны манъа быракъ (озюнъни кедерлендирме). Биз оларны бильмеген бир тарафларындан яваш-яваш азапкъа якълаштырмакътамыз. |
45. | Оларгъа мухлет бермектем. Догърусы, меним фентим (тузагъым) чокъ къавидир! |
46. | Ёкъса, сен олардан бир акъ истемектесинъ де, бу себептен, олар агъыр бир бордж астында къалмакъталармы? |
47. | Яхут гъайбнынъ бильгиси оларнынъ нездинде де, олар (истегенлери киби) язмакъталармы? |
48. | Сен Раббинънинъ укмини сабырнен бекле. балыкъ саиби (Юнус) киби олма, о вакъытта о, дертли-дертли Раббине нияз эткен эди. |
49. | Эгер Раббинден онъа бир нимет келип етишмеген олса эди, о мытлакъа азарланаджакъ бир алда, кимсесиз бир улькеге атыладжакъ эди. |
50. | Факъат сонъунда, Рабби оны сечти (вахий берди) ве оны салихлерден этти. |
51. | О инкяр эткенлер, Зикрни (Къур'анны) эшиткен вакъытларында, аз къалды, сени козьлеринен девиреджек эдилер. Аля даа (кин ве аседлеринден:) «Ич шубе ёкъ, о бир делидир», дедилер. |
52. | Албуки, о (Къур'ан), алемлер ичюн анджакъ бир огюттир. |